Onlangs sprak ik een vriendin, die ook pleegzorgwerker is. Tijdens ons gesprek gebruikte ze twee woorden in één adem, die als een boemerang naar mij toekwamen: wortels en vleugels…

Precies die woorden zijn zo van toepassing op onze pleegkinderen.

Wat vind ik het belangrijk dat onze pleegkinderen opgroeien met kennis van hun wortels: hun roods, de plek en familie waar ze vandaan komen.

We hebben in de loop van de jaren foto’s verzameld, een ‘ik-boek’ bijgehouden en kaartjes en berichtjes van ouders bewaard.

Hun wortels kunnen ze nooit verloochenen, want die vertellen veel over wie ze zijn: hun identiteit is er mee gemoeid.

Toch zijn het juist die wortels, waarbij er iets is mis gegaan. Ze bereikten de goede grond niet, waardoor ze niet stevig zijn verankerd in de bodem. Ze kronkelden verkeerde richtingen uit, waardoor de stenen erboven omhoog kwamen en de wortels geen ruimte hadden om zich te hechten aan de ondergrond.

De wortels kunnen en willen we niet verloochenen, maar ze zijn tegelijk ook de bron van zorgen die op iedere leeftijd ontstaan.

Kinderen zijn en blijven loyaal aan mensen die horen bij hun wortels. Gelukkig maar. Tegelijk belemmert deze loyaliteit hen om vleugels uit te slaan. Nieuwe wegen vinden, eigen paden zoeken: wat is dat vaak moeilijk!

Vleugels zijn nodig om deels los te komen van wortels die niet goed gehecht zijn. De meeste pleegkinderen vinden het moeilijk om zelf hun vleugels uit te slaan.

Daarom hebben ze ons zo nodig om dit samen te doen.

Terwijl we herinneringen aan hun wortels levend houden, slaan we met liefde onze vleugels uit, zodat zij kunnen volgen. Ik vlieg een eindje naast ze mee. Soms schiet ik even onder ze, op momenten dat ze dreigen te vallen. Altijd hervinden hun kleine vleugels hun kracht, en vliegen ze toch weer omhoog om uiteindelijk zelfs een stukje voor mij uit te vliegen.

Ik kijk uit naar de dag dat ik vaart kan minderen, en mij misschien zelfs om kan draaien, om hen zelf verder te laten vliegen.

Hun wortels dragen ze met zich mee, maar vleugels brengen hen verder.

Wortels en vleugels: wat zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden, en…. Onmisbaar!