Kan dat? Dankdag vieren, terwijl je verdriet hebt? Deze week werd ik opgeschrikt door een bericht van overlijden. Een jonge moeder van vijf kinderen is naar de Here Jezus gegaan. Haar man en kinderen moeten verder.

Deze week horen we verhalen over lugubere aanslagen. We lezen over kinderen zonder ouders in vluchtelingenkampen.

Deze week horen we over veel te volle afdelingen in ziekenhuizen, overbelaste zorgmedewerkers en depressieve jongeren.

Wat een verdriet! En dan toch: dankdag!

Vanmorgen bij het ontbijt vroeg ik onze jongste kinderen: ‘Waar zou jij voor willen danken vandaag? Kunnen we wel danken, als er veel verdriet is om ons heen?’

Een beetje ongelovig keek mijn jongste meisje mij aan. Ze zei: ‘Maar ookal is er verdriet, toch is het vandaag een nieuwe dag dat ik niet ziek ben!’

Precies dat is het geheim van dankdag, denk ik. Het is vandaag! Deze dag is de dag die God ons geeft. Een dag om te ontvangen, om te vieren en aan Hem terug te geven. Een dag waarin ik mag ontvangen wat Hij geeft, om dat vervolgens door te geven en te verspreiden aan mensen en kinderen om mij heen.

God geeft ons vandaag. Een dag om Gods liefde met open handen aan te nemen. Een dag om zegeningen te tellen. Een dag om verdriet te omarmen, maar tegelijk Gods liefde middenin dat verdriet te voelen.

Dankdag 2020: Een verdrietige dankdag. Goddank ligt mijn dank niet verankerd in omstandigheden, maar in God Zelf Die daar boven uit stijgt. Dank U Heer!