Onlangs appte mijn oudste zoon mij aan het eind van de dag een foto van zijn onopgemaakte, slordige bed. ‘Mam, vandaag geen tijd gehad om te bidden?’, vroeg hij.

Meteen wist ik waar hij op doelde. Onze kinderen ruimen zelf hun kamers op, maar hun bed is mijn taak, iedere ochtend. Ze weten dat ik, wanneer ik hun kussens opschud, de lakens recht trek en de dekens terug sla, voor hen bid. Het is er zo ingesleten, dat wanneer ik hun kamers binnen loop, mijn hart al begint te bidden. Zachtjes –  soms hardop – vraag ik om Gods aanwezigheid in hun kamers, hun wereld, hun leven, hun hart.

De dag van het appje was ik niet aan de bedden toegekomen, en dus ook niet aan het korte, persoonlijke gebed voor mijn kinderen. Onze oudste zoon wist dat en het raakte mij dat hij zich zo bewust was van de combinatie van zijn opgemaakte bed en mijn gebed voor hem.

Begin bij je binnenste cirkel, en naarmate je meer aankan mag je die cirkel groter maken. Het kan nooit zo zijn dat jij je verantwoordelijk voelt voor de buurvrouw van je nicht, wanneer jouw kind je nodig heeft. Het kan nooit zo zijn dat je meer en meer móet werken om je carrière veilig te stellen, wanneer jij geen tijd hebt om te bidden voor je man, je buurvrouw of je ouders.

Wanneer wij vrouwen worstelen met al onze verantwoordelijkheden, mogen we ons zelf terug roepen tot de kern. We hoeven geen ballen in de lucht te houden, wanneer we komen aan de voeten van onze Heiland: Jezus Christus. Daar, bij Hem, kunnen we loslaten en alles aan Hem toevertrouwen. Daarmee hoeven we de verantwoordelijkheden die we voelen dus niet langer in de lucht te houden, maar we mogen ze loslaten: bij Hem!

Vanuit de ontspannenheid dat wij en onze kinderen bij Hem veilig zijn, kunnen we ons werk doen.

Welke ballen houd jij in de lucht? Breng ze aan de voeten van Jezus, en vraag Hem of Hij in jouw handen terug wil leggen wat Hij wil dat jij doet. Dan kan het zijn dat je een vrijwilligersklus krijgt van Hem, omdat Hij weet dat je dat naast je andere, eerste roeping aan kan. Het kan zijn dat Hij je een baan in handen geeft, omdat Hij weet dat dat bij jou past en het je eerste roeping niet in de weg staat. Het kan zijn dat Hij weet dat jouw taak helemaal thuis ligt, omdat jouw dienende liefde en trouw daar volledig nodig is.

Wanneer ik in de ochtend de bedden van mijn kinderen opmaak, en mijn hart zich vult met gebeden voor hen, weet ik heel zeker: Hij Die mij roept is getrouw, Die het ook doen zal.

Iedere bal, die jij vandaag in de lucht probeer te houden, heeft Hij al gedragen voor jou. Geloof je dat? Jij mag loslaten, omdat Hij vasthoudt.

Wat een heilige ontspanning…