Geloof jij dat God persoonlijk bij jouw leven betrokken is? Rechtstreeks, als jouw schaduw aan je rechterhand?

Tijdens een preek kwam de vraag naar mij toe: ‘Hoe denk je dat God jou ziet, wanneer Hij naar je kijkt?’

De vraag is niet nieuw. Het is haast actueel. Veel bemoedigingssites en –boeken en –tijdschriften staan vol met verhalen en artikelen over de vraag wie je mag zijn, in het licht van Gods liefde voor jou.

Toch is het antwoord dat je uniek bent, geschapen naar Zijn beeld en mooi in Zijn ogen een antwoord dat voor ieder schepsel van Hem geldt.

Maar hoe kijkt Hij naar mij persoonlijk? Met mijn gekkigheden, mijn persoonlijkheid, mijn angsten, mijn vreugden, mijn ballast en mijn toekomstbeeld? Hoe ziet Hij mij, met mijn verborgen gedachten, mijn frustraties, verdriet en dankbaarheid?

Ik besloot vanmorgen om het Hem te vragen. Terwijl de lucht helderblauw was en de zon zich zomaar voluit liet zien, trok ik mijn jas en schoenen aan voor een wandeling. Ik liet mijn oortjes thuis, want muziek was niet wat ik nu horen wilde. Ik verlangde naar Hem. Naar Zijn stem en naar het intieme contact wat ik vind wanneer ik samen met Hem buiten ben. Ik was nog maar net weg, toen ik de vraag hardop aan Hem stelde. ‘Hier ben ik Heere. Nieske, Uw kind, dat geloof ik. Maar Heer, soms ben ik verward over mijzelf en over wie ik ben. Hoe ziet U mij Vader? Een rare vraag misschien, en ik heb geen idee hoe U dat wilt beantwoorden. Maar wilt U het mij laten zien wat U ziet, als U mij ziet?’

Ik wandelde verder. Ik hoorde auto’s razen en vogels fluiten. Een groter contrast is er haast niet. Verder was het stil. Ik zag de lucht betrekken en vroeg mij bezorgd af of ik in een hagel- of regenbui terecht zou komen.

De gedachte was er nog maar net, of de eerste harde hagelsteentjes kwamen naar beneden. Ze stuiterden op de straatstenen en op de daken van de geparkeerde auto’s. De hagel ging over in regen en de stof van mijn zomerjas (ja, uit optimisme mijn zomerjas aan gedaan) raakte doorweekt. Toch was het licht in mijn hart. Ik dacht na over mijn leven en voelde zoveel dankbaarheid over mijn gezondheid, over hoe het gaat in het gezin, over het leven. Terwijl de regen naar beneden stroomde en er van de blauwe lucht en stralende zon niets meer over was, straalde Gods licht in mijn hart. En ineens hoorde ik het. Zijn stem, in mijn hart: ‘Ik zie jou, dansend in de regen!’

Ik moest meteen denken aan het lied van de muziekgroep ‘Lev’, over de belofte: “Morgen dans je weer!” Dat lied hangt in onze veranda en heeft mij de afgelopen jaren zo vaak bemoedigd. Ja, het is waar… ik dans weer! Dansen in de regen is nog iets anders. Het betekent dat de omstandigheid en de situatie waar we in zitten, niet altijd die van zonneschijn en blauwe luchten is. Soms is er hagel en regen. Misschien zelfs heel vaak.

Maar God ziet mij… Hij ZIET mij… dansend, in Zijn regen. Zouden we het goede van God ontvangen, en het kwade niet?

Ik dank U voor Uw antwoord Heere, op mijn vraag: ‘Hoe ziet U mij?’

‘Ik zie jou’, zegt God, ‘dansend, in de regen.’

Totdat Hij komt, om ons te halen, blijven we van tijd tot tijd dansen in de regen. Maar op Zijn dag zal de regen ophouden, en dan zullen we dansen in eeuwigdurend licht, helderder dan de zon, omdat God Zelf het Licht is.