Een groter contrast kan bijna niet, maar toch ervaar ik het zo.

Ik leef met onder mijn voeten een dun laagje ijs. Het is zo kwetsbaar, zo broos. Ik voel me gezond, maar ik weet niet of ik gezond ben. Dankbaarheid en vrede overheersen, twijfel en zorg liggen op de loer. Dun ijs… ja, zo voelt het soms. Ik leef, ik straal, maar hoe zeker is mijn aardse bestaan?

En toch! Toch geloof ik dat niet dat dunne laagje ijs mij overeind houdt, maar het is de Rots waarop ik ben gebouwd. Mijn fundament is Christus, de Rots. Deze Rots overstijgt al het breekbare, al het kwetsbare, al het krakende ijs. Met mijn hart en verstand weet ik, dat de Rots Christus mijn fundament is. Met Hem kan ik dit leven aan.

Mijn gevoel laat mij soms twijfelen. Uitgezaaide kanker… stadium 4… het is toch haast onmogelijk dat deze ernstige ziekte echt weg is? Een dun laagje ijs…

Paulus zegt in de Filippenzen brief: ‘Al wat waar is… bedenk dat!’

De waarheid is dat er een bodem is, een vast Fundament. Christus is de vaste grond, waarop mijn leven is gebouwd. Of ik dat nu voel of niet, het is gewoon zo, omdat het de Waarheid is.

Met mijn hart en verstand kies ik boven gevoel uit dat ik op Hem wil bouwen. Niet het dunne laagje ijs bepaalt hoe ik in het leven sta. De Rots Christus is mijn fundament. Op Hem wil ik bouwen. Met Hem leef ik vandaag!

Waarop is jouw leven gefundeerd? Op dun ijs, dat kraakt en breekbaar is, of op de vaste Rots, de grond onder je bestaan: Jezus Christus?

De God van het verleden, laat hoop gloren in het heden. Hij houdt de toekomst in Zijn hand.

#vastegrond #verstandengevoel #geloof #Christusalleen